Madrigal

og því að ég er svo ein-mana hér heima og nothing is on my mind
nenni ekki að hugsa holdlegu sorglegu hugsanirnar lengur þó klukkan sé bara 19.40
ætla vinda mér yfir í holdlegu hamingjusömu hugsanirnar en þær eru leyfilegar örlítið oftar en hinar
tvisvar sinnum oftar að mig minnir og hefst nú upptalningu af dauðum hlutum:

-spegillinn sem vinkona á
-bleikur stóll sem vinkona á
-grænn stóll sem langafi vinkonu á
-ljótur ótrúlega þægilegur sófi með hvítu laki yfir sem foreldrar vinkonu ætluðu að henda en færðu mér enda annáluð þægindi í boði
-svartur ruggustóll sem frændi gaf held ég
-gamalt þungt skrifborð af þjóðviljanum sem frændi erfði mér (getur mar ekki sagt það humm...)
-stórt borðstofuborð sem maður út í bæ á
-stólar sem maður út í bæ á og sækir hugsanlega á næstu dögum
-sjónvarp sem ég á alveg sjálf
-tölva sem ég á alveg sjálf
-svartar bókahillur sem mamma á, aðrar tómar hinar fullar en bráðum tómar

nú verður tekið langt hlé á ólifandi lestri hins ólifandi
því mínar hamingjusömu holdlegu hugsanir segja mér að eitthvað magnað sé rétt í þessu að fara að gerast
hafið mig afsakaða
þið þöglu sálir.........