MATARSÓDI

fyrirgefðu, en ég er að sofna yfir þessu. búðu þá til ævintýri. já það er góð hugmynd. en fyrst ætla ég að leggja mig.

hvað ef allt hangir á einni og sömu spítunni? púffff - best að fara að hlúa vel að þessari spítu. pússa hana upp og blessa í bak og fyrir. strjúka viðarspónirnar af ástríðu og hvísla fögrum orðum að henni.

ég hef þig í huga. bréfið fer sjóleiðina. þvælist um yfir líkfullt hafið. nokkur orð á stangli. drekkja sér í óminni og verða ef til vill veidd gegnsósa upp þegar næsti bátur á leið hjá.

vöðla mér inn í skítugan ilminn af forboðnum ljóðum

meiri helvítis vitleysan og það þarf að drepa blóðsuguna

um nætur sýg ég blóð...

WHEN I have fears that I may cease to be Before my pen has glean’d my teeming brain, Before high piled books, in charact’ry, Hold like rich garners the full-ripen’d grain; When I behold, upon the night’s starr’d face, Huge cloudy symbols of a high romance, And think that I may never live to trace Their shadows, with the magic hand of chance; And when I feel, fair creature of an hour! That I shall never look upon thee more, Never have relish in the faery power Of unreflecting love! - then on the shore Of the wide world I stand alone, and think Till Love and Fame to nothingness do sink. John Keats

...og megi ást og hamingja umvefja þig árið 2010