skordýraeitur á himni
sandstrókur og slæðusléttur framundan með uppáhellingu við höndina drep mig aftur með samfélagsflugusuði og flugnaspaði sléttunnar brotnar í spað af tilhugsuninni einni saman einni saman umfram allt saman sagði kallinn og lagðist í grænt grasið ímynduðu landi stjörnubjartra nátta lokar augunum og sér naktar konur dansa í kringum myndarlegt lauflaust tré samuel beckett hefði átt að sjá þetta hugsar hann þá hefði hann grátið og búið til fleiri rósir í eyðimörk skordýraeitrið lifir í þér
