af gefnu tilefni. tenging óskast við alltumlykjandi heiminn. roger. og vanda skal þá veru ef vel á að fara um væntumþykju sína. væri ekki lag og að bjóða upp á silungsbita og nýlagað. síðan setjum við personal jesus á. reach out and touch faith.
Færslur
B A T C H E L O R E T T E I'm a fountain of blood In the shape of a girl You're the bird on the brim Hypnotised by the Whirl Drink me, make me feel real Wet your beak in the stream Game we're playing is life Love is a two way dream Leave me now, return tonight Tide will show you the way If you forget my name You will go astray Like a killer whale Trapped in a bay I'm a path of cinders Burning under your feet You're the one who walks me I'm your one way street I'm a whisper in water Secret for you to hear You are the one who grows distant When I beckon you near Leave me now, return tonight The tide will show you the way If you forget my name You will go astray Like a killer whale Trapped in a bay I'm a tree that grows hearts One for each that you take You're the intruder hand I'm the branch that you break Leave me now, return tonight The tide will show you the way If you forget my name You will go astray Like a killer whale Trapped in a bay Sjón
"Ástalíf þessa manns fór virkilega illa með mig þetta regnvota síðdegi í Alaska. Ég vildi að ég hefði getað sagt eitthvað sem hefði orðið honum til hjálpar, en mér fannst ég ekki hæfur til þess eftir að skórnir duttu af mér og féllu á gólfið í bílnum. Maðurinn var svo tillitssamur að láta sem hann tæki ekki eftir því. Andartaki eftir að hann hætti að tala um ástalíf sitt og ég var þess fullviss að hann nefndi það ekki aftur, náði ég minni eðlilegu stærð á ný, og mér létti náttúrulega við það. Með einhverjum hætti voru skórnir aftur á fótum mér og ég gat gengið í þeim á vit annarra staða." Richard Brautigan. 2006. Ógæfusama konan. Ferðalag. Gyrðir Elíasson þýddi. En sagan kom upphaflega út árið 1994, um 10 árum eftir að RB stytti sér aldur.
(tina west: luck be a lady) ég hef ákveðið að stofna bómullarverksmiðju. ég tel mikla þörf fyrir verksmiðju af því tagi. hef fundið ljóta skemmu á jaðrinum og undir henni býr dáið fólk. þetta er kjörið til að byggja á. rótlausar rætur og rústir. til að byrja með er einungis um leynifélag að ræða. eins og gefur að skilja. ef um raunverulega bómullarverksmiðju er að ræða þá þarf hún á öryggi og ró að halda. ég bið ykkur því vinsamlegast að halda ró ykkar. ég mun halda ykkur upplýstum um framvindu verksins.
ég mæli með: mánudegi sem þessum sólskini og ferskum andblæ hugsun um vor túnfisks- beyglu stórum macchiato göngutúr horfa í falleg augu finna til lesa um vampírur múmínálfum von og veiðiklóm guði og öðrum dásemdar gaddavír ...jú og svo mætti lengi telja að endingu ætla ég að minna á áhugaverðan fyrirlestur á miðvikudaginn kemur, sér í lagi fyrir fjölskyldur barna með þroskaraskanir: http://hi.is/Apps/WebObjects/HI.woa/wa/dp?detail=1009452&name=frettasida en þar er eftirfarandi á dagskrá: 1. Hannes Hafsteinsson Ph.d, afi ungs drengs með Asparger-heilkenni. 2. Guðrún Pétursdóttir frá Umsjónarfélagi einhverfra. 3. Jarþrúður Þórhallsdóttir frá Sjónarhóli sem er ráðgjafarmiðstöð fyrir foreldra barna með sérþarfir á Íslandi. 4. Þór Þórarinsson, skrifstofustjóri Félagsmálaráðuneytisins. sól í hjarta
nær þér var nær komdu nær með þínar köldu tær flær bær kær þú ert mér kær svo tær gömul ær sem slær á lær og fær fáeina bitlinga smjör á harðfisk og þessi brjóst þessar sítrónur vonsviknar veiðilendur lúra undir traktor teyma glamrandi tennur úr holdi og heila ómandi lokurnar þykknandi bringspalir spældar harðsperrur óm dýpra óm og ég veit ég get ekki sofið aftur
1. þjáningin er til 2. þjáningin á sér orsök 3. þjáningin er ekki endalaus 4. til er leið til að frelsast undan henni þetta segir hann dailai lama að sé kenningin um hin fernu göfugu sannindi. jafnframt segir hann mikilvægt að gera sér fulla grein fyrir því hvers við erum megnug og þörfinni á að nýta það til fulls. á þann hátt höfum við möguleika á að breyta okkur og skapa betri heim. að efla kosti og draga úr göllum. já.
með eyðilegginguna í farteskinu sigli ég af stað mót rísandi sól öskubakkinn segir mér aldrei allan sannleikann staðhættir eru nokkuð ónákvæmir en það vill svo skemmtilega til að þú færð að fljóta með og úr aungkrókum og handarkrikum þyrlast gamall svartur sandur fjaran hefur boðið okkur velkomin á boðstólnum verður eitt og annað mikilvægt sem grafa má í jörðu skeldýrin horfa á full öfundar
þetta er dagur fyrir elvis. hann færir okkur blóm og blús beibí. við stöndum uppvaskið af okkur saman. well, thats all right, mama thats all right for you thats all right mama, just anyway you do well, thats all right, thats all right, thats all right now mama, anyway you do, that´s all right for mama that´s all right for me...
"The Hamingja was a kind of female guardian angel in Scandi- navian mythology. It was believed to accompany a person and to decide his luck and happiness. Consequently, the name was also used to signify happiness, and this is what it means in modern day Icelandic. When a person died, the hamingja passed to a dear relative and so the hamingja accompanied a family during several generations and decided its luck and happiness. It was even possible to lend one's hamingja to a friend which happened when Hjälte Skäggesson was about to go on a dangerous voyage and asked king Olaf the Holy to borrow his hamingja. It usually appeared during sleep in the form of an animal, but it could also be the spirit of a sleeping person which appeared in the form of an animal." Þar hafið þið það. Hamingja er verndandi kvenvera. Hún gæti birst í líki dýra í draumi. Ég dreymdi einmitt að ég fékk ref í pósti. Hann var hræddur og með falleg augu. Hafði húfu og kúkaði í kassann sem hann kom í. Þett
finnst líf mitt stundum vera uppvask. í hinni og þessari merkingu. ég er búin að vaska upp í dag. það er góð tilfinning. en mér hefur verið bent á það oftar en einu sinni að ég þyrfti að eiga uppþvottavél. að það sé jafn fáránlegt að þvo leirtauið í höndunum eins og fötin sín. heimilistæki já. guð hefur skapað heimilistækin á undan manninum. út úr ísskápnum skoppaði hinn prímítívi maður allsnakinn út úr frystihólfinu. ósjálfbjarga kjúklingur. en amma mín hún nafna mín hún átti engann ísskáp og samt var hún borgardama með munnstykki. hún skellti mjólkinni bara út um eldhúsgluggann í kælingu. hin amma mín sú yngri hún var sko ekki borgardama og hún fæddi 10 börn inn í þennan heimilistækjaheim. en hún átti ísskáp sem betur fer og sauð auðvitað þvottinn á hellunni eins og allir aðrir. já ást og uppvask.
nei ég veit ekki hvernig ég á að túlka draumfarir mínar líklegast er best ég haldi mig fjarri þeim og leyfi þeim að vera draumum þetta ár hófst einmitt á verulega óþægilegum draum ég túlkaði hann sem svo að hann væri það sem ég væri að kveðja stóð föst í sköflum og haglið barði mig draumarnir núna loða við æskuheimilið mitt gamla rúmið mitt hvítu ljótu hillurnar litla þrönga herbergið dyrabjallan og þú allt í formalíni orðlaus augun í lofttæmdum umbúðum hvað segir jung um þetta? þarf að spyrja mína kæru jungfróðu vinkonu og önnur kær skrifaði: Urolige drömme Fjernt fra lykken ligger jeg paa en ö í havet og sover. Taagerne stiger og flygter og vinden skifter, jeg drömmer urolig drömme om krig og bakkanaler, at min elskede staar paa et skib og ser paa flyvende svaler og ingen længsel föler! Der er noget tungt i hans indre som ikke kan bevæge sig, han ser skibet glide ind i den modvillige fremtid, den skarpe köl skære sig ind i den modstræbende skæbne, vinger bærer ham ind i det land hvor
las skrifað að dauðinn væri alltaf vinsæll í samhengi við dauða anna nicole smith að hann heyri til tíðinda að slúður og minningar- greinar séu dæmi um vinsælt lesefni í blöðum fannst þetta nokkuð áhugavert okkar eigin dauði er atburður sem er alltaf ókominn og við nálgumst dauðann einungis í gegnum aðra áþreifanleiki hans er óáþreifanlegur því að hann birtist í fjarveru, missi nærverunnar lestur um dauða annarra hvort sem við tengjumst fólki eða ekki tengir okkur enn sterkar við dauðleika okkar og þar með við lífsneistann. jafnvel dauði konu sem öllum virðist sama um. sá dauði er lesinn af áfergju. er þetta blæti? tja, ef svo er þá held ég það sé blæti fyrir einhverju öðru en dauðanum, í sjálfu sér.... "Reikult er spor mannsins sem týnir lífi sínu. Reikult er spor mannsins sem týnir ástvinum sínum. Reikult er spor mannsins sem týnir markmiði sínu. Reikult er spor mannsins sem týnir heimili sínu og uppruna. Reikult er spor mannsins sem selur líkama sinn og sál öðrum öflum en þeim
grilluð lambalæri svarta myrkur úti kyrrð og barnakliður snark í eldi sefandi kvöld og ég svaf ósköp vel og dreymdi og dreymdi og dreymdi að ég væri á ferðalagi með þér þetta var á vegum úti það var vegarryk og sól og sandauðn stelpur á hlaupahjóli langferðabíll og kaþólskur kross í bílstjóraglugganum hiti og sviti sandþokudraumur og kvikmyndarómans nokkuð skemmtilegt minnir mig
"I say to myself - sometimes, Clov, you must learn to suffer better than that if you want them to weary of punishing you - one day. I say to myself - sometimes, Clov, you must be there better than that if you want them to let you go - one day. But I feel too old, and too far, to form new habits. Good, it´ll never end, I´ll never go. [Pause] Then one day, suddenly, it ends, it changes, I don´t understand, it dies, or it´s me, I don´t understand that either. I ask the words that remain - sleeping, waking, morning, evening. They have nothing to say. [Pause] I open the door of the cell and go. I am so bowed I only see my feet, if I open my eyes, and between my legs a little trail of black dust. I say to myself that the earth is extinguished, though I never saw it lit. [Pause] It´s easy going. [Pause] When I fall I´ll weep for happiness. [Pause. He goes towards door.]" Endgame (Fin de partie). Endatafl - var fyrst sýnt á frönsku 1957, en var þýtt yfir á ensku, af höfundinum sjálfu
frestunaráráttan fer að verða óbærileg finn mér aðrar vinnur og nóg af þeim veikindi og nóg af þeim börn og nóg af þeim konur og menn og nóg af þeim kaffibolla og nóg af þeim fer alveg að fá nóg af mér þetta skrímsli vex innra með mér og er farið að rymja fyrst var þetta bara örlítið murrrr murrr en nú er komið dýpra og hærra hljóð q-hljóð og inn í o með hækkandi hátíðni
en ég er angurvær í þessu kvöldi og tom waits kyrjar það best: the sky holds all our wishes the dish ran away with the spoon the chimney smoke ties the roofs to the sky there´s a hole over head but it´s only the moon will there ever be tree grown from the seeds i´ve sown life´s a path lit only by the light of those i´ve loved tom waits af orphans (bawlers)
hvernig er skjaldkirtillinn? er vélindað að angra þig? hvernig ertu í sjóninni? eru augun kannski að skána? jú hún er komin með lesgleraugu þetta er mikilvægt netverk en það er auðvitað allt texti því þýðandinn er fangi frumtextans don kíkóti - draumóramaður dapurleikans einsemd og söknuður (spænskar bókmenntir - portúgalskar bókmenntir) það er ekki nóg fyrir þýðanda að þekkja tvær tungur heldur þarf þýðandinn að þekkja sjálfan sig þýðing getur verið rétt hvað varðar tungumál og samhengi textans en jafnframt verið algjörlega sálarlaus líkt og dauður líkami íslendingar vilja alltaf hafa vit fyrir öðrum nei ég er ekki vonsvikinn maður jú þetta var reglulega skemmtilegt ég þarf að koma í kaffi til þín ég rata til þín núna ég rataði ekki síðast heyrðu við já við sjáumst við gerum það (og allt innan gæsalappa, eða hérumbil....)
og fleiri ljóð. þetta hér því bókin sú er skemmtileg og kitlar. og ég er líka alltaf að sjúga upp í nefið þessa dagana og tek mjög oft strætó. um daginn öskraði ég á strætó. og núna er ég mjög reið út í strætó. en ég nota oft strætó. nota já og nýti. hott hott hott. en svona er þá ljóðið: sjúgum upp í nefið í kór og förum í sleik strætó fer hraðar ef við höldumst í hendur sem barn var ég aldrei hýddur með blómvendi, aldrei pyntaður með unaðsins forsjá og nú þú ert bjargvættur minn, júdókennarinn minn með slaufu í hárinu í strætó sem fer hraðar og hraðar, þú ætlar að kenna mér hvernig er að vera hlýtt og viti menn, það glamra ekki lengur í mér tennurnar eða glarma eða gramla Örvar Þóreyjarson Smárason
Hér er ljóð úr bókinni Rosenalteret frá árinu 1919 sem kom út í danskri þýðingu í safni ljóða skáldkonunnar fyrst árið 1957 og síðan endurútgefið og breytt 1979. Þetta er að sjálfsögðu eftir finnsku skáldkonuna Edith Södergran, en þessi kæra systir dó rúmlega þrítug úr berklum. I mörket Jeg fandt ikke kærligheden. Jeg mödte ingen. Skælvende gik jeg forbi Zarathustras grav i efteraarsnætter: hvem hörer mere paa mig paa jorden? Da lagde en arm sig let over mit liv - jeg fandt en söster... Jeg tog hendes gyldne lokker - er det dig, umulige? Er det dig? Jeg ser hendes ansigt og tvivler... Leger guderne saaledes med os? Edith Södergran
en þrátt fyrir húmbúkk alls þá er hér verulega vel skrifuð bók í kjöltu minni sem ég tygg mitt parkódín í samfloti við: "Ég fer sömu leið til baka. Næstum alltaf fer ég sömu leið til baka. Eiginlega finnst mér alltaf bara ein leið til baka, hvar sem maður fer, og hitt sé bara blekking. Svo er aftur þetta sem heimspekingar segja, að það sé engin leið til baka, og sá sem komi aftur sé annar en þegar hann fór og það sé eins með staðinn. Ég er ekki heimspekingur. En mér líður stundum einsog persónu úr grískum harmleik. Ekki af því að ég beri svo þungar raunir, heldur finnst mér ég ráða svo litlu um það sem gerist í lífi mínu. Ég ætlaði aldrei að koma hingað aftur." Gyrðir Elíasson: Hótelsumar - 2003
ég stend með sólina í höndunum lokuð augun lokuð hurð enginn gluggi bara eitt stykki sól í höndunum mínum það er heitt og ég fer úr þér mér þér hendi sólinni frá mér hún brotnar í þrjá litla mola út úr brotunum brestur og hrín refur eða rósarlegur ungi líkur ref með loðhúfu brestur og hrín enginn gluggi bara hiti og brotin sól þrír molar og refur að narta í bastteppi ég stend með þér og horfi á þú lokar augunum í lokuðu herbergi enginn gluggi bara þríein sólin og sandlaus auðn í stillimynd
"mánudagur, febrúar 06, 2006 seríjós um allt gólf. hvað gerðum við án serjóss. veikar mæðgurnar. en bjartur og fallegur dagur fyrir þig og mig. þig og mig og augu sem sjá það sem enginn annar sér. illt í höfðinu. illt í augunum. illt í hálsinum. kemst ekki til átjandu aldar að tala við rousseau. búin að borða hafragraut og taka böns af vítamínum. b - c - sólhatt - greentea - acidophyllus - steinefni - þörunga .....sveimérþá" fyrir já einu ári síðan og blessuð endurtekningin hún er alltaf á sveimi. ég hef reyndar einungis drukkið í mig engifer og sítrónur og lakkrís og súkkulaði í dag. búin að hreinsa upp seríjósið og hafragrauturinn kominn í magann.
"Með kassamyndavélinni varð bylting í viðhorfi fólks til fríðleikans og augnabliksmyndin varð til. Hana gátu þeir tekið sem voru lágt settir í listinni. Hún var afhelgun ljósmyndarinnar og fólk hætti að "fara á stofur". Nú gátu allir tekið myndir við öll tækifæri, oftast af venjulegu fólki undir húsvegg eftir ánægulegar veislur eða samsæti, ekki samfarir, meðan saðningin, ekki fullnægingin, sást enn í líki raka á andlitinu. Ef útkoman fór eftir útlitinu og grámi filmunnar breiddi ekki yfir það við framköllun, þá sögðu að minnsta kosti frænkur með góðri samvisku: Elskan mín, það er ekkert að marka þessa mynd af mér." Guðbergur Bergson, úr formála í bók Sigurðar Guðmundssonar: Situations
bob dylan syngur fyrir okkur: oh sister when i come to lie in your arms you should not treat me like a stranger our father would not like the way you act and you must realize the danger oh sister am i not a brother to you.... ... don´t turn away don´t create sorrow time is an ocean but it is at the shore you may not see me tomorrow
lífið getur verið svo ósköp gott var að borða með tveim yndislegum herramönnum hitti mikið af mínum kæru og góðu vinum þessa helgi og átti mikilvæg og góð augnablik, fleiri góð en slæm það er nú ekki hægt að biðja um meira held ég rimbarimbarimba syngur sæta litla stelpan mín og sú stóra sæta horfir á starwars á vestfjörðunum fögru sakna hennar og annarrar vestandömu einnig sem ég elska ég veit ég er væmin og það er bara stundum alveg nauðsynlegt engir stælar bara eintóm bómullariðja
í gær var ég að flytja í vesturbænum ásamt fleira fólki í miklu spani á milli kaplaskjólsvegar og ljósvallagötu í dag var ég að flytja í vesturbænum ásamt fleira fólki í miklu spani á milli bræðraborgarstígar og borgarfjarðar í dag sá ég nýfæddan strák fegurri en fjöllin núna langar mig í hvítvín með ástinni minni
af tækjum: ég er einkar ánægð með tvö heimilistæki sem ég á. auka verulega gleði mína í lífsins (nei ekki ólgusjó) fæti með örlitlum vítamínábæti. jæja. en summsé. það er þessi yndisfríða tölva mín sem ég pikka nú á um leið og ég hlusta á víðsjá frá síðustu viku. gauti talar þar um hana theresu. að karlmenn sem skrifi um konur séu kannski að nálgast hið kvenlega í sjálfum sér. tjah. skal ekki segja. gaman að heyra svona útleggingu samt. en aftur að tækjum, tölvan mín kæra. hún er ein af þessum vítmínbættu ábætum lífs míns. ég kann samt ekki alveg nógu vel á hana. en ég er svoddan imbi. einu sinni átti ég svo góðan kærasta sem gaf mér þessa ljúfu tölvu. einu sinni átti ég svo góðan kærasta sem gaf mér góða gönguskó. einu sinni átti ég svo góðan kærasta sem gaf mér malt og lakkrís. ást og tæki og tól. ómissandi í lífsins túnfæti. já. hitt tækið mitt er forláta safapressa. ég kann á hana. ég elska engifer. foreldrar mínir kærir gáfu mér pressuna og þá á ég enn. takk. og saman er tölvan mí