þegar hún hafði klippt á sér táneglurnar heyrði hún surgið í kaffikönnunni og ilmurinn lagði til hennar. hún hugsaði um hætturnar. sér í lagi þær sem ljóðið hafði innprentað í hana. um ráðin við svefnstöðum. um myndavélar og kynlíf. um drykkjarföng og afleiðingar streitukenndra hugsana. og antony syngur enn og aftur um að skína í myrkri. hún ákvað að fara niður í kjallara með sögina sína og saga þar í sundur gamla skrifborðið. saga þar til prinsinn á þýðingarhestinum kæmi með nýlagaðar muffins. vera róleg og saga bara og saga og hugsa um frelsi við að vera að saga gamalt tréverk. og antony er líka on fire. hann glóir þá í myrkrinu. í niðursöguðu skrifborðinu voru blóðugar æðar á víð og dreif. viðkvæmar og lýrískar æðar sem stundu af ánægjulegum sársauka. inn í borðinu var verið að hlusta á björk:
I dare you to take me on
Ummæli