úr ljóðinu Lofsöngur meðal rústa
eftir Octavio Paz:

"Hugsanir mínar kvíslast, bugðast, flækjast saman,
byrja á ný,
og bærast ekki framar, óslaus fljót,
blóðhólmar undir sól er hvergi víkur.
Þarf svo allt að enda í þessu gjálfri dauðra vatna?"

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Madrigal