Lítið ljóð um heimspeki

Sóla fór í fjólubláan kjól og ætlaði
í fýlusóffapartí. Skáldið kvað:

Nei, ástin mín, heimspeki
er ekki ætluð fögrum konum.

Árþúsundum saman sátu munkarnir
sólarmegin í klausturgarðinum

við borð hlaðið kræsíngum
sem sveittar og skítugar
púlskepnur færðu þeim

og snæddu
og ræddu
og bræddu með sér

hinstu rök
sinnar óútskýranlegu

standpínu ex vacio ex nihilo.

Dagur Sigurðarson

Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Alfreð Flóki Svar við bréfi Helgu Matarsódi Um þetta þrennt er fólk aðallega að hugsa þegar það rambar hingað inn. Alltaf heitt á könnunni elskan!
Lesa meira

Madrigal

Madrigal Ég erfði dimman skóg þangað sem ég fer sjaldan. En sá dagur kemur þegar dauðir og lifendur skipta um stað. Þá fer skógurinn á hreyfingu. Við erum ekki án vonar. Alvarlegustu glæpir upp- lýsast aldrei þrátt fyrir viðleitni margra lögreglumanna. Á sama hátt er einhvers staðar í lífi okkar mikill óupplýstur kærleikur. Ég erfði dimman skóg en í dag geng ég í öðrum skógi, og hann er bjartur. Allt sem lifir syngur, hlykkjast, iðar og skríður! Það er vor og loftið ákaflega sterkt. Ég hef próf úr háskóla gleymsk- unnar og er jafn tómhentur og skyrtan á þvottasnúrunni. Tomas Tranströmer
Lesa meira