Ég fann lítinn loftbelg grafinn í jörðu. Með mold undir nöglum og moldug hné steig ég upp í uppgröftinn sem vildi ekki takast á loft en stóð þó reisulegur upp úr moldinni og vel sjáanlegur. Gulleitur belgurinn var orðinn eins og brúnleit appelsína. Veðrunin svo fallega jarðbundin. Ekki nema von að hann takist ekki á loft. Veit heldur ekki hvert ég hefði átt að fara í loftbelg annað en hringferð um sjálfan mig.
Alfreð Flóki Svar við bréfi Helgu Matarsódi Um þetta þrennt er fólk aðallega að hugsa þegar það rambar hingað inn. Alltaf heitt á könnunni elskan!
Ummæli