Ill tunga þjóðerniskenndar

Oft finnst mér allt vera að fara til andskotans. Ég viðurkenni það hér með. Samt hef ég séð dansandi norðurljós á himni. En þrátt fyrir slíka fegurð þá er ég hrædd um að ekki einungis litla eyjan í norðri sé að fara eitthvað enn norðar og síðan niður með fljótinu sem skolar öllu burt heldur einnig heimurinn allur. 

     Nýnasistaflokkar hafa verið að færast í aukana síðustu árin. Sér í lagi eftir fjármálakreppuna 2008 þá virðast slíkar ómannúðlegar öfgastefnur vera að blása eitruðu lofti sínu í segl víða um Evrópu. Grundvöllur nasismans lá upphaflega í ótta og neyð fólks sem Hitler nýtti sér eftir fyrri heimsstyrjöld. Hann var síðan lýðræðislega kosinn 1932, en var hins vegar fljótur að afnema lýðræði eftir að hann komst til valda. Það væri vissulega óskandi að þegar þau Adolf Hitler og Eva Braun hurfu endanlega niður í neðanjarðarbyrgi sitt í Berlín þann 30. apríl  1945 þá hefði um leið horfið sú alræðishugmyndafræði sem Hitler hafði haldið á lofti og notað til að réttlæta gengdarlausa illsku og viðbjóð: hugmyndir um æðri kynstofn og mannhreinsanir. Andúð á gyðingum, útlendingum, innflytjendum og samkynhneigðum. En því miður var það ekki svo að slíkt hatur hyrfi með sameiginlegu sjálfsmorði nýgiftra hjónanna, Braun og Hitlers. Af og til hafa rumskað  hugmyndir í hjörðum fólks um veröldina sem vísa til kynþáttahyggju. Einmitt núna getur uppgangur hópa sem aðhyllast mannhreinsanir komið af stað bylgju um víða veröld. Vert er að vera vakandi fyrir þráðum slíkrar öfgastefnu hér á litlu andskotanseyjunni sem annars staðar þar sem hatur gegn innflytjendum virðist vera að aukast. Andúð á sígaunum til að mynda hefur tíðkast víða um Evrópu. Fólk er tilbúið að trúa nær öllu upp á sígaunafjölskyldur. Aftengja sígauna mennsku sinni því þeir séu vandamál sem þurfi að hreinsa burt úr borgum líkt og verið sé að ræða um meindýr. Það verður að segjast að útlendingahatur grasserar einnig á Íslandi undir settlegu yfirborðinu. Þó við séum kannski ekki jafn illa sett og Þjóðverjar á tímum Hitlers eða Grikkir eftir þeirra efnahagshrun. En á Grikklandi eykst fylgi Gylltrar dögunar, sem er nýnasistaflokkur. Flokkurinn komst inn á gríska þingið á síðasta ári og vakti að sjálfsögðu upp mikinn óróa um gjörvalla Evrópu. Flokksmenn heilsast að fasistasið, tigna föðurlandið eitt og syngja: talaðu grísku eða þú deyrð.

     Í komandi kosningum á Íslandi er vert að muna hvað slík fasísk þróun þýðir og hversu alvarlegt útlendingahatur er sem getur meðal annars birst í uppblásnu þjóðarstolti. Kjósendur þurfa að vera á varðbergi gagnvart áróðri um þjóðerniskennd af ýmsum toga. Bak við slíkan ættjarðarfagurgala gætu legið þræðir sem við skulum vona að fáir vilji kjósa yfir sig.