einu sinni var ég með svona samskonar síðu og þessa hér en þó ekki þessa hér og í raun alveg allt aðra síðu. hún var nú eitthvað undir merkjum matarsóda líkt og þessi græna hér en oftast var hún appelsínugul og þar var fía nokkur more for fender sem réð ríkjum. en síðan sú hún dó eins ágætt er um það sem fæðist. það er gott að það fái einhvern tíman að deyja þó því geti fylgt söknuður og jafn vel örvænting. en ég eyddi þessu öllu saman út og hún er því aðeins til í minninu mínu og í dag var ég minnt á það. já. og ég get ekki hugsað heila hugsun hér því þula litla æpir á mig alveg brjál. hún er búin með nektarínuna og hún æpir bara: nei nei nei nei....
The Substance er meistaralega gerður hryllingur frá Coralie Fargeat sem er bæði leikstjóri og handritshöfundur. Ég var búin að hlakka til að sjá myndina og bjóst við að það yrðu fáir í bíó á mánudagskvöldi í leiðinlegu veðri og myndin búin að vera um nokkurt skeið í sýningum. Ég elska sko að vera ein í bíói. En nei, nei það var mjög gleðilegt að sjá allt þetta fólk í Bíó Paradís. Við Þula fengum okkur kók og popp og helltum strax heilu glasi af gosi niður á gólfið í sætaröðinni okkar. Þetta slímuga sæta gos sem rann um gólfið varð mjög einkennandi fyrir kvikmyndina. Þegar myndin var búin hafði gosið gufað upp en eftir var ósýnilegt klístur. Elisabeth Sparkle hin fimmtuga sykursæta stjarna í fitness og kvikmyndabransanum þar sem útlits- og æskudýrkun er allsráðandi, endar einmitt sem klístur á gólfi og hverfur að lokum endanlega. Framleiðandinn Harry sem minnir óneitanlega á Harry Weinstein skiptir þessari „gömlu konu“ út fyrir nýja og unga útgáfu. Í gegnum alla kvikmyndina hugsað...
Ummæli
ég man ég man