MATARSÓDI

yndisleiki fram yfir annað

Lutin-fix: shhhh. This is when you have to be really quiet inside yourself or the chaos'll getcha, This is where you have to find some little corner, some spot deep inside your head or high up in a tree someplace and remember that you are going to be all right but you have to cross a certain barrier of despair first remember nothing to be afraid of be calm nothing can harm you be calm don't you know that every thought is just a dream so be calm be calm be calm abandon all fear and let go abandon all anger let go Have you heard that things are rarely what they seem so let go let go let go Think no thoughts Hear no sounds Don't let them into your mind See no sights Fear no sounds Just keep flying and don't look behind Don't cling to what was and be free Don't cling and forever be free And you'll see quite clearly that life is just a dream so Be calm, Let go be free.

Já ég átti afmæli í gær. Það er gaman að eiga afmæli. Og hér er dásamlegt ljóð eftir finnskt skáld. Ljóðabókin heitir einmitt: Árin sýna enga miskunn. Algjörlega einn er ég hamingjusamastur. Eins og nú. Stundarkorn. Síðan fer ég að bíða. Þín, einmitt þín. Komdu hingað. Ég vil sjá þig fara úr. Ég skal hjálpa þér. Ég er orðinn ber. Og bronsbrúnn! Eigum við ekki að segja það. Segðu ekkert um magann segðu bara: Undravert, að árin skuli ekki hafa gert okkur eldri! Ég segi það. Hannu Makelaa

í dag er ég bara sjúk en ekki sorgmædd. þá hlýt ég að vera á réttri leið. þú gengur bara út ganginn og svo til vinstri og þegar þú kemur að krossgötum þá beygir þú til hægri síðan aftur til hægri og alveg að enda ganganna þá til vinstri. sérðu ljósið núna?

já ég slysaðist af rælni í veikindamóki mínu inn á gamalt bloggerí hjá mér. annað hvort þá var ég svona skemmtileg einu sinni og er svona leiðinleg núna eða þá að ég hef mikið fyrir því í dag að fela blóðheita skrifásjónu mína. er það aldurinn eða bankahrun eða doðinn eða ástin sem fór í sjóinn. sjálf pissa ég bara í skóinn. ég er veik í dag. sjúk og sorgmædd. dreg úr mér garnir og þerra þær á snúru innan um hvítan þvott. gaman að kontröstum. hengi hrafnsvængi líka á snúrur. blóðuga og ormétna. þeir fá líka að vera innan um hvít lök. ekkert blóð lengur í hvítum lökum. ekkert blóð meira. burt með blóðið. komið með kampavínið. ég er óður til guðs og moldar.

þetta er frá 10. júlí 2007 og það hittir svona líka vel í mark í dag 10. maí 2010. þessi morðóða skepna sem tíminn er. ég er hér enn. ég er hér núna. öll ég. fallega bólgin í mínu einka rænuleysi: innra bærist sem betur fer alltaf þetta litla ljóð langdreginn losti undir yfirmáta rólegu yfirborði enn lengra er verið að rótarfylla og þar heyri ég í þunglamalegum borum tærnar kippast til titra og tæla sjálfan sig í hring

Og meira eftir hana Ólöfu frá Hlöðum: Til gleðinnar Hve elska eg þig, gleði, með geislana þína, - án gleði er eg aumlega stödd - þá sólbros þitt skín inn í sálina mína, þar syngur hver einasta rödd. Og þá vil eg öllu því lifandi líkna og lofa því gleðina sjá. Allt mannkyn þá vil eg af misgjörðum sýkna og mildinni konungdóm fá. Þú opnar það besta, sem eðli mitt geymir og uppljómar dimmustu göng, svo ljósið og hitinn að hjarta mér streymir, og hugurinn fyllist með söng. Því elska eg þig, gleði, með andlitið bjarta sem áhugann kveikir og þor. Þinn bústað sem oftast mér hafðu í hjarta, þú, huga míns syngjandi vor. Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum (1857-1933)

Tárin Dýpsta sæla og sorgin þunga svífa hljóðlaust yfir storð. Þeirra mál ei talar tunga. Tárin eru beggja orð. Ólöf frá Hlöðum

Það er óþolandi að sjálf þjóðkirkjan geti og vilji mismuna fólki svo skelfilega. Ég varð bara að setja inn myndskeið af honum Bjarna Karlssyni hér að neðan því hann er einn af þeim réttsýnu og góðu prestum innan þjóðkirkjunnar. Mér finnst hann ávallt tala af heilindum og frá hjarta sínu. Reyndar sagði ég mig úr þjóðkirkjunni fyrir rétt rúmu ári. Kirkjan ætti að sameina fólk í kærleika en ekki mismuna og standa fyrir grófri aðskilnaðarstefnu. Trú, von og kærleikur - það er leiðin að ljósinu.