MATARSÓDI

Birtan krýnir sig ösku, ég veit þetta: ég verð skjálfhentur við að bera sólina að vörum mér. Eugénio de Andrade Þýð. Guðbergur Bergsson

Ég var að hugsa um að skrifa eitthvað hér til að viðra gumsið í kúpunni. En ég get verið svo morbid fyrir hádegi, reyndar líka eftir hádegi að það borgar sig yfirleitt ekki að viðra neitt þarna nema við guð og sjálfan himin og saltan sjóinn. Þessi þrjú taka við því öllu af miklu æðruleysi. - Já, langar þig að lifa. Já, langar þig að deyja. Já, já. Skilurðu ekki að þetta er sama setningin. Svona faðma þau mig að sér og það er vel. Sjálf horfi ég á krossa og tré og heyri í vinnuvélum. Ég ætla bara að leyfa mér að trúa því að það sé töluverður tilgangur í því að horfa og heyra slíkt. Á meðan bíð ég í angist eftir einhverju óljósu. Bíð hér við gluggann eftir að þetta óljósa verði ögn ljósara.

Ég og þú við erum höfuðskepnurnar Ég sat til fóta þér Sígarettan stinn milli fíngra mér var viti, og ég var sætröll Sængin var jökull Fellíngarnar voru gjár og sprúngur Þú varst eldurinn eilífi undir jökulbúngunni Við vorum höfuðskepnurnar Svolitla stund sat ég hljóður Glóðin í sígarettunni huldist ösku. Það fennti á glugga vitans Skjótt skipast veður í lofti: Særinn ruddist á land Ég og þú Við erum höfuðskepnurnar   Dagur Sigurðarson

I'm now ready to confront myself, no longer young and naive, but wide awake I discriminate, and get rid of all that's not me. Kaypacha