hmmmm stíflur og stíflugerð þær bresta það er ágætt
Færslur
litli bróðir minn á afmæli í dag hann er miklu stærri en ég og yfirleitt er nú haldið nú orðið að ég sé litla systirin en hann er og verður alltaf litli bróðir minn líka á elliheimilinu það er nú gaman en hann er veikur litla greyið til lukku fallegi strákur stóra stelpan að hlusta á destiny´s child og litla stelpan með barbapabbi sönglandi eitthvað á dönsku kom nu her og ser hvad der sker barbapabbamamma ég er úrvinda eftir daginn það tekur á að vera manneskja og því keypti ég mér krem og lakkrís í apótekinu ég trúi á upprisu lakkrís, krem og upprisu og auðvitað líka á fegurðina en ekki ástina kannski á göngutúra og kaffi samt jújú ég trúi alveg á ástina en meira samt á húðina og augun einmitt
ég má til með að vitna í michael lutin skilaboðin í dag eru þessi: 23 january what has been lying fallow shall now rise up who has lain down in defeat shall now return to fight again where there has been lethargy, exhaustion or depression let there now be motion and courage let armies march sleepers awaken no more lollygaggin in bed moon in aries YOU'RE ALIVE SO ACT IT this is what they meant when they said resurrection not the moment for the passive approach wounded or not ----------------------- Þetta er alveg magnað já
út úr barkakýlinu mínu vex þykk rót hringar sig um háls minn og leitar niður niður með brjóstum mjöðmum lærum kálfum niður á hæla og festir sig við iljarnar mosagrónar augun eru lokuð ég hef lofað að kíkja ekki ég lofa að kíkja ekki út um rifu á gardínunum rósóttum gulnuðum gardínum ég kem ekki upp orði ekki eitt einasta orð af skrælnuðum vörum sem hafa fengið á sig berkjalagaða mynd fyrir innan er silkimjúk þögn að hverfast í skeldýr
Upphaf Ég fæddist í gráu húsi í bláhvítu landi við ysta haf einn októberdag fyrir löngu í landinu því var skógur mikill og forn og dimmur og draugar riðu þar hjá á kvöldin kom fuglinn í fjörunni og söng mér ódáinsljóð meðan öldur brotnuðu á klettum um húsið fór gustur af sögum og lygasagan um heiminn og mig hófst þar einn októberdag . . . Úr ljóðabókinni Þangað vil ég fljúga (1974) eftir Ingibjörgu Haraldsdóttur
má ég benda ykkur á elskurnar mínar þið fallegu hræður sem hingað villast inn að nú er nýtt tungl í því tilefni keypti ég/við falleg blóm fyrir 999 krónur þessi hvítu og bleiku fallegu blóm sem ekki vildu mjólk að drekka né plokkara í kvölmat þau næra á sig tærnar í saltsykruðu ökklabaði og eru mjög munúðarfull að sjá ég er viss um að þau væru til í að deyja í samförum eins og einn unglingspiltur sem ég hitti í dag hann var orðinn háður smokkalykt gat ekki hugsað um neitt annað en gúmmí og kynlíf anginn sá en ég hugsa bara um blóm og nýtt tungl samt var mér sagt í dag frá því hvað ástin væri um ég held hún hafi verið um sjeníver og hnetusmjör en ég sný mér að nýjum tunglum og ilmandi blómum í baði vertu aðeins lengur í hættulega hálsakotinu mínu ástin
"En ef ég gerði einhverja ófríska núna færi ég algjörlega hjá mér svo það er best að geyma þetta þangað til betur stendur á. Eiga það inni. Treina það, þá verður það líka best. Þegar maður er búinn að neita sér og neita sér og alveg afneita sér." "Hvernig þá?" spurði Máni gapandi af undrun. Einar: "Fyrst og fremst verður maður að hugsa um konuna. Og síðan um sig. Karlmenn sem fá það um leið eru glataðir. Þeir sem fá það sjaldan, þeir skipta máli. Einsog Napóleon." Kristín Ómarsdóttir. 2000. Elskan mín ég dey. Rvk.
heyriði haldið ég hafi ekki bara verið að fá nýjan stól, sko skrifstofustól á hjólum með örmum og góðu baki. jújú og meira segja komnir upp snagar fyrir yfirhafnirnar. síðan heyrist bara flaut í katlinum. árnigarður is the place. hér er dekstrað við mann enda bylting á næsta leyti og það upp úr hugvísindahirslum. ég er að segja það....
þú hefðir átt að sigla til baka með áttavita eða reipi, uppblásinn krókódíl, vatnshelt teppi, rúgbrauð með osti kannski, útvarpstæki sem gæti spilað á harmonikkuna mína, og olíulampann sem ég gaf þér það er ljótt að koma ferðafélaganum ekki í land og skilja einungis hverfult mánaskin eftir með marvaðatroðningi þegar skeljar og hrúður myndast við ysta lag
Að vísu fann hann til sársauka í öllum skrokknum en honum þótti sem sársaukinn færi smám saman minnkandi og myndi að lokum hverfa að fullu. Hann fann varla lengur fyrir rotnaða eplinu í baki sínu og bólgunni í kringum það sem var alþakin mjúku ryki. Hann minntist fjölskyldu sinnar með hlýhug og ást. Sú skoðun að hann yrði að hverfa var vísast enn ákveðnari hjá honum en systur hans. Hann dvaldi við þessa tómlátu og friðsamlegu þanka uns turnklukkan sló þrjú að nóttu. Honum auðnaðist að skynja upphaf dagsbirtunnar úti fyrir glugganum. Síðan hneig höfuð hans viljalaust alveg niður og síðasti andardrátturinn leið veikburða úr nösum hans. Kafka, Franz. 2006. Umskiptin/Die Verwandlung. Þýð. Ástráður Eysteinsson og Eysteinn Þorvaldsson. Háskólaútgáfan, Reykjavík.
drekk epli og engifer, hlusta á michael jackson og les ljóð: Sú var tíð að við sigldum frá landi til lands. Þið liðnu dagar! Hafkonur sáum við raunar aldrei, né aðrar umtalaðar sækindur. En hafið hafið sjálft sáum við rísa og hníga sortalegt, blátt, hvítt, allt eftir veðrum. Og ýmist með þöndum sjáöldrum eða svefndrukknum augum gaf það okkur gætur, smáferðamönnum. Hafið, hafið! Og við hnipruðum okkur saman hjá borðstokkum skipanna búnir til fulls undir að hverfast í skeldýr ef það skyldi verða til bjargar skjálfandi smæð - skrani ennisins. Hannes Pétursson (so beat it, just beat it...)
Þegar Gregor Samsa vaknaði morgun einn af órólegum draumum, komst hann að raun um að hann hafði breyst í skelfilegt skorkvikindi í rúmi sínu. Hann lá á bakinu, sem var hart eins og brynja, og ef hann lyfti höfðinu sínu eilítið sá hann hvelfdan, brúnan kvið sinn, markaðan sveigmynduðum börðum; efst á honum hafði sængin vart nokkurt hald lengur og var að því komin að renna alla leið niður.... Franz Kafka
Dora: Vertu kátur, Bill. Ég ætla að hætta í vinnunni í dag. Kem heim aftur eftir tvo tíma, þá getum við vaskað upp, horft á sjónvarpið. Kevin: Dora Dora: Við tökum til í húsinu, gróðursetjum plöntur útí garði og svo þegar við erum búin að því getum við farði að spá í að kaupa okkur sundlaug. Kevin: Dora Dora: Eða nei annars. Við þurfum ekkert að kaupa sundlaug. Við getum bara notað sundlaugina hjá frú Brezinski. Kevin: Dora? Dora: Hvað? Kevin: Hvað er þessi kanína að gera í sófanum hjá þér? (Hún horfir á hann taka hálsbrotna kanínu upp á eyrunum. Hún er hrá, kramin, drýpur blóð úr henni). Egloff, Elizabeth, 1996. Svanurinn. Leikfélag Reykjavíkur.
But I feel now, that I can never write a good story or a good poem. Much less bad ones. All is static. My exams oppress. I get into a rut, unable to yank my mind out of it. I love it here so. How to get it. Sylvia Plath, 2000. The Unabridged Journals of SYLVIA PLATH. Anchor Books, New York. jammm.....
