Færslur

Sýnir færslur frá september, 2007
og í miðri mynd mundi ég hann ágústínus og hvernig hann talað um ástina um caritas og cupiditas á leiðinni út í munúðarfullt regnið nefndi doktórinn að það væri gott að vera ekki einn þegar manneskjan verður allt í einu í forgrunni gott að finna það, ástina grimmu, sönnu og líka munúðarfullt regnið með þér í þessu risi þegar heimilislausar dúfur kurra fyrir neðan
"mæli ég og legg ég á..." even rabbis, priests and imams need a little diversion and on a full moon too emotions run high with the tides and as we always say WATER IS UNPREDICTABLE já ég hef mína stóísku ró ennnn í gær fylltist þvottavélin endalaust af vatni og það vill ekkert fara í morgun var barnastóllinn á hjólið í algjöru ólagi allir tens í vinnunni hringt úr skóla eldri dótturinnar einnig bréf úr skólanum varðandi annað mál þegar ég kom heim var ljósakrónan brotin um allt gólf anda inn anda út brosa anda inn anda út jájá heima hjá mér er kyrjað alla daga: "mæli ég og mæli mæli mæli legg ég á og legg ég á og legg ég á baulaðu nú búkolla mín mæli mæli mæli"
æhh fjandans þvottavélin fékk stíflu í kransæð og er að niðurlotum komin... hvað gera konur þá?
Mynd
æh en ekki gleyma antonin artaud. það er ekki hægt að fjalla um súrrealisma og upphaf hans og ekki nefna artaud á nafn. en ég hef samt gaman af þessum útvarpsþætti þessa stundina. en mig grunar að þú hafir með höfrum misst af landinu helga í morgun og vil ég benda þér á að sá þáttur verður aftur á dagskrá annað kvöld. hann var nokkuð góður. því við sofum öll við varðmenn og vesalingar. já við sofum öll. í þessum þætti: landið helga, minnir mig já, þá var einkar gott viðtal við jón orm. hann kaupir til að mynda ekki avókadó ef það er frá ísrael. þegar við sitjum hérna heima og hlustum á útvarp. þegar við liggjum í kartöflu sófanum og erum búin að gleyma leiðinni og hugsuninni: "enginn er svartur töframaður og konan hans sjö....." og aftur og aftur vex þessi vanmáttur inni í mér og þér og mér og segir þér að borða meira eða minna eða hvorki né. og enn og aftur vex og vex óþolið í vanmættinum, því hvað á ég að gera við þennan heim sem mér var gefið. hvað ég ég að segja sem gæti
losna ekki við þetta nagg o nag í hjartað mitt. fór samt að vinna og fékk mér góðan göngutúr og fór í jóga og borðaði voðalega góðan mat og jájá þú veist allt þetta sem þarf að gera líka praktískt. fór í bónus og að síðan að sækja litlu skottuna og stóra skottan er í ferðalagi. og samt er ég hér bara hér að hugsa spíralskar debut-strúkt-ívan turginevískar hugsanir. djók. æh en samt...
"...hvernig get ég gert innri reynslu raunverulega í skáldskap" "Rithöfundurinn sjálfur er fyrsti lesandi og fyrsti gagnrýnandi síns eigin texta, og þó þetta gildi bæði um karlrithöfunda og kvenrithöfunda, þá vil ég leggja sérstaka áherslu á nauðsyn þess að kvenrithöfundur lesi sinn eiginn texta vandlega og með gagnrýnum huga, því hún þarf, ekki síður en kona sem er ein á ferð, að vera á verði. Sú gata skáldskaparhefðar sem hún gengur er margtroðin og lögð af karlmönnum. Kvenrithöfundur á það alltaf á hættu að láta blekkjast til fylgilags við snjöll tákn og fagrar líkingar sem eiga upptök sín í allt öðru viðhorfi yrkisefnisins en hún hefur, og leiða til skilnings sem kvenrithöfundurinn hefur - þegar allt kemur til alls - einungis tileinkað sér en ekki reynt. Hin kvenlega reynsla hefur þá ekki komist til skila." Tekið úr grein Svövu Jakobsdóttur "Reynsla og raunveruleiki. Nokkrir þankar kvenrithöfundar" sem hún flutti fyrst árið 1979. Þessi grein ásamt mörg
langar langar langar langar langar langar langar já svo ósköp margt og mikið komdu - var sagt svo fallega við mig í gegnum svíma og djúp skarkalafen. komdu bara. (og ég man eftir reynslu óvissunnar)
verð að skrásetja þetta hér svo ég gleymi ekki: í gær: "ertu góð stelpa? nei. ég er fjallorðin. haaa. ertu hvað? já ertu fullorðin. nei. ég er fjallorðin." í dag: "mmömmmsllurfvarörrs.... taktu út úr þér snudduna. mömmur eru með vör. haaa. já mömmur eru með varir. og líka stelpur. já og líka vör."
"já er hversdagsleikinn að drepa þig?" æ nei. hann er alveg ljúfur á sinn hátt. en á þessum ágæta rigningar mánudegi þá er hann reyndar nokkuð nálægur. áferð hans er kaldranalega mjúk. litla stelpan mín lagðist bara til svefns þegar hún kom úr leikskólanum. ég kveikti á kertum og setti í vél. uppvaskið bíður eftir þérmérþérmér. rennurnar eru stíflaðar á húsinu og ég snerti þig með hljóðunum sem myndast er fossast úr þakskegginu. bráðum kemur stúlkan með stóru vængina fljúgandi að vestan heim í kotið og það er alltaf gott.
Mynd
kannski hræðist ég hversdags- leikann. þessa tilteknu hugmynd sem er greipt í huga minn. þessi þræls- lundaða blekking. þar var ekki haldið í messu. þar var ekki verið að ríða. þar var ekki verið að dansa. þar var ekki verið að drekka gott kaffi, bara slæma uppáhellingu. þar var skáldskapur í fjarlægð og án snertingar. þar var hringt frá bankanum og mér bent á stæriláta vexti með blóðugan kjaft. í þessum meinta hversdagsleika bjó töluverð gredda í bankanum mínum. eftir hversdagslega innkomu í stofnunina var nauðsynlegt að fara út með illa lyktandi sorpið í gulum grísapoka. en fyrir utan þessa hræðslu þá er ég einhleyp með byssu í brjóstvasanum
það lekur af mér letin á þessum fagra degi. sveiattan. verkefni helgarinnar: flæðandi uppvask, flæðandi þvottur, flæðandi barnaherbergi. og þess vegna er ég úthrópuð á götum úti fyrir sköpun og mjólkurframleiðslu. rennur hreinlega lækurinn á eftir mér. og við hvert fótmál lepja kettlingar og hvolpar rennsli kirtlanna. sækja hjólið upp í skóla. skila vampírum á bókasafnið. fá sér kaffi: úps engin kort og engin regnkápa. æhi.
húmorsleysi er mjög hættulegt. já við komumst að því. jafnvel lífshættulegt. gæti dregið fólk inn í dauðagerði hjúpað blóðþyrstum þyrnum. sagnfræðingar þurfa að vara sig. en það var duflað við tekíla og dansaður róðradans í nóttinni.
lauryn hill hér og þá kemur powerið já og hann var sjórinn og ég sandurinn a a a a og guð kom og hann sýndi mér hvað ástin er a a a jó jó jó......djöfull er kaffi gott
annars er ég að hlusta á jamrioquai missti af fyrsta hluta af þýðingarspjalli...
Mynd
þegar hún hafði klippt á sér táneglurnar heyrði hún surgið í kaffikönnunni og ilmurinn lagði til hennar. hún hugsaði um hætturnar. sér í lagi þær sem ljóðið hafði innprentað í hana. um ráðin við svefnstöðum. um myndavélar og kynlíf. um drykkjarföng og afleiðingar streitukenndra hugsana. og antony syngur enn og aftur um að skína í myrkri. hún ákvað að fara niður í kjallara með sögina sína og saga þar í sundur gamla skrifborðið. saga þar til prinsinn á þýðingarhestinum kæmi með nýlagaðar muffins. vera róleg og saga bara og saga og hugsa um frelsi við að vera að saga gamalt tréverk. og antony er líka on fire. hann glóir þá í myrkrinu. í niðursöguðu skrifborðinu voru blóðugar æðar á víð og dreif. viðkvæmar og lýrískar æðar sem stundu af ánægjulegum sársauka. inn í borðinu var verið að hlusta á björk: I dare you to take me on
sá þig keyra fram hjá. ég leit við og þú stoppaðir. í baksýnisspeglinum þessi litla stelpa með úfið hár og brotið nef en engar blóðnasir. ég bjóst við að þú spyrðir mig hvar blóðnasirnar væru en í staðin bauðstu far og ég þáði eins og í leiðslu. þér var ekki brugðið og mér þótti vænt um þessa stuttu bílferð fram hjá ljóslausum ljósastaurum á blóðlausum stað. þú hægðir á þér og brostir hálf vandræðalega og við það mundi ég eftir gömlum sársauka. vandræðlegum sársauka og ég sagðist vera komin á leiðarenda en þú vissir allt um það. auðvitað. ég þakkaði fyrir og þú tautaðir eitthvað í kveðjuskyni. það var hálf tómlegt á götunni þegar bíllinn þinn með þér í var horfinn sýnum. og mig langaði að skríða ofan í malbikið og dvelja þar í hjólbarðayl.
þessi augu horfðu djúpt inn í mig og töluðu um sting í maga og ég veit að haustin bera með sér útsprungin ber sem héla í nótt (ég hljóma eins og bubbi) en alla vega ég er ekki í skapi fyrir bubba beibí né megas my man en kannski bob (i´m a poet i know it hope i don´t blow it) úfffff nei ekki það heldur hef verið úti að viðra hjólið og i stað þess að spæna upp í háskólabíó þá bara keypti ég grænkál og gulrætur í rólegheitum og drakk mitt kaffi á mokka undir góðu spjalli þegar dagurinn minn hófst þá fann ég áþreifanlega fyrir tengslum við það sem skiptir máli sem kallar á tíma fyrir pj harvey "i don´t need anything but you such a shame shame shame shame is the shadow of love and i was hypnotised from the first to the last such a shame shame shame shame is the shadow of love..."
Mynd
ég held að hún sé að rísa roðavon um endurnýjun á tengslum
heyrðu ´skan, fancy seeing you here... ef þú getur ekki horf á saladfingers hér á síðunni þá bara færir þú þig aðeins inn í þáttinn og svo eru þeir líka allir á tenglinum. ps. ég sendi þér allar ryðguðu skeiðarnar mínar í pósti.
hæ hæ áttu kærasta nei. en þú. nei. ok. viltu vera kærastinn minn. ég. nei. af hverju ekki. því ég get það ekki. ég er svo upptekin. og svo er ég ekki með typpi. nú. ég skil. ansans vandræði. er það. ertu orðin svon gröð. ég gröð. neeehei. eða þú veist ekkert að drepast úr greddu neitt. ég hef minn gúrkusafa og grænar baunir og hérna já þú veist allt svona græna mín væna komdu að sjæna eldhúsið. vá. held þú þurfir að fara að horfa á vampírumyndir. en ég horfði á eina í gær. já þá bara aðra í kvöld og enn aðra á morgun og alveg stanslaust þar til þér verður bjargað úr þessum vondu álögum sem þér hefur verið komið í af grænni greddu. en þetta er þráhyggja. ekki gredda. þetta er þráhyggja þú veist. substitute for love substitute for love..... lýðræðið er í eðli sínu lágfætt og hefur einfaldan smekk. lýðræðið myndi vilja kjötseyði fyrir svefn. blæ mí
Mynd
orð og mynd frá 12. september en í gær voru 34 ár liðin frá morðinu á salvador allende í chile, en ekki að það komi þessari mynd af visual bloggi neitt við né orðunum af bókmennthátíðinni. eða hvað... er ég nokkuð með maskara niður á hæla haaa þú veist það er svo mikil rigning og ég á hjóli já, hehh, neinei ekki enn. já það rignir. þvílíkt flæði. hvað segirðu hefurðu eitthvað lesið eftir hann haaa ég, neinei (af hverju ætti ég það nú hmmm) Kór (fimm konur í smóking): hugvísindin kalla á alla feitu kallana með peningaskallana ég hefi heyrt að hann sé leiðinlegur hann er víst ískaldur jájá örugglega roooosa kúl af hverju sé ég þig ekkert því ég er alltaf heima hjá mér já og ætlarðu ekkert að koma nei ég ætla að vera heima hjá mér Kór (fimm karlar með aflitað hár): hugvísindin malla áður en konurnar falla í haf þeirra sem spjalla já ó og eimuð hugsun ég er svoldið lúin en hringdu í mig
Mynd
jæja bókmenntahátíð ég þarf nú að drífa mig eitthvað á hana en á frekar erfitt með að komast það lítur út fyrir að vera mjög fínt málþing um þýðingar á laugardaginn ég er nokkuð kát finnst kúr og grænmetissafar óstjórnlega notalegt á þessum haustkvöldum þó ekki grænmetissafar með hvítlauk fiskur er líka ofarlega á listanum um þessar mundir sem og kanilte og ilmandi fólk

Salad Fingers - Episode Two

eye story

Mynd
Victoria Goldman: Pranam, 2003 jájájá algjörlega
hæ ég er að hugsa um að fara til nepals á þessu ári hugsa um já vildi bara skrásetja það og í dag er 5. september 2007 skrásetningaráráttan fælnin og allar þráhyggjurnar komiði með mér my love my love
Farliga drömmar Gå icke alltför nära dina drömmar: de äro en rök och de kunna förskingras - de äro farliga och kunna bestå. Har du skådat dina drömmar i ögonen: de äro sjuka och förstå ingenting - de hava endast sina egna tankar. Gå icke alltför nära dina drömmar: de äro en osanning, de borde gå - de äro ett vansinne, de vilja stanna. Edith Södergran
neineinei hvaða vitleysa. ég þarf að elska einhvern. maaaaaaaatur darling maaahahahatur!!!
ég þarf að drepa einhvern
andskotinn þú mátt ekki falla algjörlega ofan í meðalmennskuna haaaa þessi setning hefur verið að riðja til húsgögnum í heilahólfunum 7 sem eru hvert öðru óvirkara fyrsta datt í sjóinn og næsta var komið með heilabilun og gleymdi öllum réttum viðbrögðum það þriðja drakk kaffi og fjórða hlustaði á músík það fimmta reykti pípu á meðan það var á lífi en hið sjötta litla sjarmatröll pikkaði á lyklaborðið á meðan sjöunda talaði við guð
heima með veikar stelpur reyndar þessi sem ældi í alla nótt hún syngur núna hástöfum: HALDIÐ EKKI AÐ HÚN SÉ FÍN DANSI DANSI STÚLKA MÍN DÆÆÆMALAUST STÚLKA STÚLKA MÍN. blaður þvaður þetta klúra blogg raus. "ástin er ekki klúr" - heyrist hrópað út úr gömlu útvarpstæki frá 1950. búllsjitt ástin er nebblega ekkert annað en klúrt kandíflos. væmin, ofursæt og klístrandi klúr.
jæja jæja september og sunnudagur sveimér makalaus tilveran og í dag hef ég sofið umturnað einu herbergi borðað speltköku og afbragðskaffi hjá vini talað langt langt langt yfir haf til katmandu
krambúleruð í sjálfinu en blíður bitkoss heilar hugsunina
Frá Lutin í dag: SATURDAY AT THE MOMENT I DON'T THINK THERE'S MUCH MORE TO SAY, DO YOU?