Taraf de Haidouks en concert 1994
Færslur
James Blake - Choose Me
I looked into myself like a case with you You don't weigh me down like you think you do I'm not looking to hold you down Have I been unkind to you? Have I got a cloud in hell of mind? Down goes the mist When you keep me at my best Have I? I'd rather you choose me I know places that I'd go with you Have I? You say that all these flowers bloom I don't wanna run a ring past you I'd rather you chose me every day I'd rather you choose me I looked into myself like a case with you Have I? You don't weigh me down like you think you do I'm not looking to hold you down I'd rather you chose me every day I'd rather you choose me Down goes the mist When you need me at my best I'd rather you chose me I'd rather you choose me You don't owe me anything What could I want back from you? You don't owe me anything What could I want back from you? I will come and pay for it On any day, on any day you choose I'd
Antony singing If It Be Your Will
If it be your will That I speak no more And my voice be still As it was before I will speak no more I shall abide until I am spoken for If it be your will If it be your will That a voice be true From this broken hill I will sing to you From this broken hill All your praises they shall ring If it be your will To let me sing From this broken hill All your praises they shall ring If it be your will To let me sing If it be your will If there is a choice Let the rivers fill Let the hills rejoice Let your mercy spill On all these burning hearts in hell If it be your will To make us well And draw us near And bind us tight All your children here In their rags of light In our rags of light All dressed to kill And end this night If it be your will
There ain´t no cure for love - Leonard Cohen
I loved you for a long, long time I know this love is real It don't matter how it all went wrong That don't change the way I feel And I can't believe that time's Gonna heal this wound I'm speaking of There ain't no cure, There ain't no cure, There ain't no cure for love I'm aching for you baby I can't pretend I'm not I need to see you naked In your body and your thought I've got you like a habit And I'll never get enough There ain't no cure, There ain't no cure, There ain't no cure for love There ain't no cure for love There ain't no cure for love All the rocket ships are climbing through the sky The holy books are open wide The doctors working day and night But they'll never ever find that cure for love There ain't no drink no drug (Ah tell them, angels) There's nothing pure enough to be a cure for love I see you in the subway and I see you on the bus I see you lying
björk: black lake
Our love was my womb but our bond has broken My shield is gone, my protection is taken I am one wound, my pulsating body Suffering be My heart is enormous lake, black with potion I am blind, drowning in this ocean My soul torn apart, my spirit is broken Into the fabric of all he has woven You fear my limitless emotions I am bored of your apocalyptic obsessions Did I love you too much? Devotion bent me broken So I remained, destroyed the icon I did it for love, I honored my feelings You betrayed your own heart, corrupted that organ Family was always our sacred mutual mission Which you abandoned You have nothing to give, your heart is hollow I am drowned in sorrows No hope in sight, of ember Reckoning eternal pain and horrors I am a glowing shiny rocket Returning home As I enter the atmosphere I burn off layer by layer
Here it is - Leonard Cohen
Here It Is Here is your crown And your seal and rings; And here is your love For all things. Here is your cart, And your cardboard and piss; And here is your love For all of this. May everyone live, And may everyone die. Hello, my love, And my love, Goodbye. Here is your wine, And your drunken fall; And here is your love. Your love for it all. Here is your sickness. Your bed and your pan; And here is your love For the woman, the man. May everyone live, And may everyone die. Hello, my love, And, my love, Goodbye. And here is the night, The night has begun; And here is your death In the heart of your son. And here is the dawn, (Until death do us part); And here is your death, In your daughter’s heart. May everyone live, And may everyone die. Hello, my love, And, my love, Goodbye. And here you are hurried, And here you are gone; And here is the love, That it’s all built upon. Here is your cross, Your nails and your hill; And here is your love, That lists where it will May everyone live
„When things are shaky and nothing is working, we might realize that we are on the verge of something. We might realize that this is a very vulnerable and tender place, and that tenderness can go either way. We can shut down and feel resentful or we can touch in on that throbbing quality.“ ~ Pema Chödrön
Andstætt dimmunni
Birtan krýnir sig ösku, ég veit þetta: ég verð skjálfhentur við að bera sólina að vörum mér. Eugénio de Andrade Þýð. Guðbergur Bergsson
Ljósið úr augunum
Ég var að hugsa um að skrifa eitthvað hér til að viðra gumsið í kúpunni. En ég get verið svo morbid fyrir hádegi, reyndar líka eftir hádegi að það borgar sig yfirleitt ekki að viðra neitt þarna nema við guð og sjálfan himin og saltan sjóinn. Þessi þrjú taka við því öllu af miklu æðruleysi. - Já, langar þig að lifa. Já, langar þig að deyja. Já, já. Skilurðu ekki að þetta er sama setningin. Svona faðma þau mig að sér og það er vel. Sjálf horfi ég á krossa og tré og heyri í vinnuvélum. Ég ætla bara að leyfa mér að trúa því að það sé töluverður tilgangur í því að horfa og heyra slíkt. Á meðan bíð ég í angist eftir einhverju óljósu. Bíð hér við gluggann eftir að þetta óljósa verði ögn ljósara.
Höfuðskepnur
Ég og þú við erum höfuðskepnurnar Ég sat til fóta þér Sígarettan stinn milli fíngra mér var viti, og ég var sætröll Sængin var jökull Fellíngarnar voru gjár og sprúngur Þú varst eldurinn eilífi undir jökulbúngunni Við vorum höfuðskepnurnar Svolitla stund sat ég hljóður Glóðin í sígarettunni huldist ösku. Það fennti á glugga vitans Skjótt skipast veður í lofti: Særinn ruddist á land Ég og þú Við erum höfuðskepnurnar Dagur Sigurðarson
Júní 2016
I'm now ready to confront myself, no longer young and naive, but wide awake I discriminate, and get rid of all that's not me. Kaypacha
Henry Miller (1891-1980)
INTERVIEWER You said earlier there’s something inside you that takes over? MILLER Yes, of course. Listen. Who writes the great books? It isn’t we who sign our names. What is an artist? He’s a man who has antennae, who knows how to hook up to the currents which are in the atmosphere, in the cosmos; he merely has the facility for hooking on, as it were. Who is original? Everything that we are doing, everything that we think, exists already, and we are only intermediaries, that’s all, who make use of what is in the air. Why do ideas, why do great scientific discoveries often occur in differentparts of the world at the same time? The same is true of the elements that go to make up a poem or a great novel or any work of art. They are already in the air, they have not been given voice, that’s all. They need the man, the interpreter, to bring them forth. Well, and it’s true too, of course, that some men are ahead of their time. But today, I don’t think it’s the artist who is so
TUNGL - 22. apríl 2016
Kæru vinir tungls Við erum hér saman komin í bækistöðinni, tunglsjúk að vanda. Aftur erum við stödd á brottfararstað. Hver verður nú fararmátinn og hver flóttaleiðin? Við tæmdum hirslurnar og grófum okkur niður í heita jörð. Mosavaxinn sprettum við aftur fram. Hún kallar okkur út. Hún segir: Ég er full. Sjáðu mig: ég er full af þér. Flöktandi minnir hún á spegla. Hún birtist þér í sporðdreka til að spyrja þig. Þú finnur spurnina eflast um æðarnar. Spurt er: Hvenær er nóg – nóg? Hvenær er hámarkinu náð? Hvenær verður fjallið fullburða? Hún spyr þig og þú endurtekur: Hún er full Hún er full Hún er full Full í sporðdreka og þú svarar hennar kalli því hún er þitt byggingarefni. Þú verður að rísa og hníga með hennar andardrætti. Skáldskapur er endurnýjun lifandi tengsla - ákvörðuð af óvissu. Munið það: ákvörðuð af óvissu. Hugurinn, bækistöð, brottfararstaður. Við viljum brenna upp, við viljum vera numin á brott. Og ég endurtek hér orð úr Stefnuyfirlýsingu súrrealis
I carry your heart with me
I carry your heart with me (I carry it in my heart) I am never without it (anywhere I go you go, my dear; and whatever is done by only me is your doing, my darling) I fear no fate (for you are my fate, my sweet) I want no world (for beautiful you are my world, my true) and it’s you are whatever a moon has always meant and whatever a sun will always sing is you Here is the deepest secret nobody knows (here is the root of the root and the bud of the bud and the sky of the sky of a tree called life; which grows higher than the soul can hope or mind can hide) and this is the wonder that’s keeping the stars apart I carry your heart (i carry it in my heart) E.E.Cummings
Ef ég gleymi þér aldrei
Ef ég gleymi þér aldrei er það vegna þess að þú ert allt sem ég man Laía Arguelles Folch Þýð. Magnús Sigurðsson
guð losaðu mig við guð
Sá sem bjargar lífi sínu glatar lífi sínu. Guð losaðu mig við Guð. Guð losaðu mig við allar hugmyndir um Guð. Ég gef ykkur það sem ekkert auga fær séð, ekkert eyra fær heyrt, engin hönd fær snert og engum hefur nokkurn tíma komið til hugar. Ég gef ykkur það sem hvorki verður skynjað né hugsað. Guðsríki verður hvorki skynjað né hugsað. Það er handan við ... Guðsríki er eitthvað sem við getum ekki gefið nafn nema gera það að viðfangi. Viðfang er eitthvað sem við skynjum og hugsum. Við tölum alltaf um eitthvað. Hugsum eitthvað, skynjum eitthvað, skiljum eitthvað... Trúin hún krefst innsæis. Hún krefst kjarks. Hún krefst trausts. Hún er fyrst og fremst traust. Hafa trúarbrögðin runnið sitt skeið? Vésteinn Lúðvíksson: http://www.ruv.is/sarpurinn/ras-1/hafa-truarbrogdin-runnid-sitt-skeid/20160328
Upprisa
Ástin mín, ég vil þú vitir að ég er á lífi. Ég er á lífi í miðju sári skógarins. Himinninn vakir yfir. Okkur er veitt eftirför. Reglulega rifnar festingin upp með miklum hvelli og það vætlar úr sárinu. Gráturinn eflist, gráturinn eflist svo um munar og ég leggst undir þykkt laufblað. Droparnir renna ferskir niður blaðið. Hreinsunin er raunveruleg, ástin mín. Í fjöllunum er verið að brenna skóginn. Skógareldar mynda logandi stíga og það er líkt og eldurinn leki úr fjöllunum. Eins og bráðið logandi gler. Ég er í mínum hjúpi undir laufblaðinu og fylgist með fögnuðinum. Úr ljóðverkinu: Ég erfði dimman skóg. Skógurinn, 2015.
áttundi dagur í hausverk. þessi djúpi verkur. opna augun inn í faðmandi birtu sem hræðir mig óstjórnlega. vinn í því að transformera öllum ótta í svífandi saklaust fiður sem minnir á allt það sem aldrei snertir jörðu. því þurfum við að snerta þessa jörð. hausinn steyptur á búk. búkur steypur við jörðu. en jesú býr í mér og því hlýt ég að geta teygt mig upp. trén teygja sig upp. ég hlýt að geta teygt mig lengra. opna faðm minn og hjarta með hausinn steyptan við jörðina. hann springur inn í himin. breytist í fislétt fiður sem minnir á allt það sem aldrei snertir jörðu.
Þegar skip er smíðað þá tekur það í sig segulskekkju staðarins. Hún fylgir svo skipinu um alla æfi þess, um öll heimsins höf. Þess vegna þarf alltaf að leiðrétta kompásinn í hverju skipi því það neitar að láta kompásinn sýna hið eina sanna norður eða suður og er alltaf með ósýnilegar segullínur í sér. Þegar þú horfir á kompásinn á skipi, segjum til dæmis varðskipinu Þór, þá bendir nálin á norður. En sálin í skipinu bendir í allt aðra átt því að þegar það var smíðað þá lágu ósýnilegar línur segulmagns í áttina að segulskautinu frá Asmar í Chile. Næst þegar þú mætir skipi á siglingu skaltu hugleiða að þó það sýnist staðfast er það að burðast með segulskekkju sem tók sér bólfestu í því áður en það var ausið kampavíni og svo hleypt af stokkunum og rekið úr hreiðrinu.
