Þá hrópaði hann: "For crying out loud, que sera que se-freakin'-ra."
Færslur
Mig langar að deila þessu fallega ljóði með ykkur. Það er eftir hann César Vallejo og er í þýðingu Berglindar Gunnarsdóttur samstarfskonu minnar. Þetta er sá höfundur sem ég ætla að smakka betur á. Líst vel á kauða. Hringrás þreytunnar Stundum langar mann að snúa til baka að elska, að fara ekki burt og mann langar stundum til að deyja velktur í hafróti andstæðna strauma sem aldrei sættast. Mann langar í risastóran koss sem kremur sundur lífið og endar í logandi afrískri kvöl sjálfsmyrðir! Langar til... að langa ekki til neins. Herra, ég bendi á þig dauðasekum fingri mínum: stundum langar mann að hafa fæðst án hjarta. Vorið kemur aftur, það kemur og fer. Og guð sem álútur gengur sinn veg fetar áfram, áfram einstigi tímans með hryggsúlu alheims á herðum sér. Og þegar gagnaugað slær sinn þunga slátt þegar svíður undan svefni hnífseggjarinnar langar mann að eiga athvarf í þessu ljóði! César Vallejo. Þýð. Berglind Gunnarsdóttir. Birtist í yndislegri bók Berglindar, Ljósbrot í skuggann, 199
ég er alltaf að brjóta glös og hella niður mjólk og að brenna mig og missa niður braut óvart formalínskrukkuna mína með hjartanu í. tók það upp af gólfinu. það var alveg heilt en með nokkrum viðloðandi glertæjum. svo gekk ég með hjartað út í kaldranalega sólina brynjuð hættulegasta vopninu. það glitti fallega á glerbrotin í sólarljósinu. gleðilegt sumar -
