TUNGL - 22. apríl 2016

Kæru vinir tungls

Við erum hér saman komin í bækistöðinni, tunglsjúk að vanda. Aftur erum við stödd á brottfararstað. Hver verður nú fararmátinn og hver flóttaleiðin? Við tæmdum hirslurnar og grófum okkur niður í heita jörð. Mosavaxinn sprettum við aftur fram. Hún kallar okkur út. Hún segir: Ég er full. Sjáðu mig: ég er full af þér. Flöktandi minnir hún á spegla. Hún birtist þér í sporðdreka til að spyrja þig. Þú finnur spurnina eflast um æðarnar. Spurt er: Hvenær er nóg – nóg? Hvenær er hámarkinu náð? Hvenær verður fjallið fullburða? Hún spyr þig og þú endurtekur:

Hún er full

Hún er full

Hún er full

Full í sporðdreka og þú svarar hennar kalli því hún er þitt byggingarefni. Þú verður að rísa og hníga með hennar andardrætti.

Skáldskapur er endurnýjun lifandi tengsla - ákvörðuð af óvissu. Munið það: ákvörðuð af óvissu. Hugurinn, bækistöð, brottfararstaður. Við viljum brenna upp, við viljum vera numin á brott. Og ég endurtek hér orð úr Stefnuyfirlýsingu súrrealista frá árinu 1924:

„Orðið „frelsi“ er það eina sem enn fyllir mig ástríðu. Ég tel það fært um að viðhalda fornum ofstopa mannsins út í hið óendanlega. Það getur eflaust látið eina lögmæta þrá mína rætast. Við verðum að viðurkenna að mitt í allri ógæfunni sem við hljótum í arf er okkur eftirlátið hið æðsta frelsi andans. Það er undir okkur komið að misnota það ekki illilega. Að hneppa ímyndunaraflið í fjötra – jafnvel þótt það sem við höfum gróflega nefnt hamingju væri í húfi – er að afsala sér dreggjum þeirrar réttlætiskenndar sem maður getur fundið dýpst í sjálfum sér. Ímyndunaraflið eitt getur sýnt mér það sem gæti verið og það er nóg til að losa eilítið um hið skelfilega forboð; einnig nóg til þess að ég gefi mig á hennar vald án þess að óttast mistök mín (eins og hægt væri að gera verri mistök).“

Já, kæru vinir, hún er full.

Þið skulið ekki útvega hestvagn eða fley. Látið allt þetta lönd og leið og horfið ekki, heldur leggið aftur augun og breytið um sjóngáfu, vekið þá sem allir hafa, en fáir nota.

Við höfum blótað vetri. Það er komið sumar. Hún er full. Hún er tungl. Einnig nú, þegar dúfur gráta. Og þið spyrjið eflaust: hvernig nálgast ég hana?

Óttist ekki. Þið vitið jú öll svarið.
Það mun birtast ykkur svo skýrt að allir lampar heims verða óþarfir.


Takk.

 Bókaútgáfa á fullu tungli 22. apríl 2016 - Tunglið forlag

Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Mynd
  The Substance er meistaralega gerður hryllingur frá Coralie Fargeat sem er bæði leikstjóri og handritshöfundur. Ég var búin að hlakka til að sjá myndina og bjóst við að það yrðu fáir í bíó á mánudagskvöldi í leiðinlegu veðri og myndin búin að vera um nokkurt skeið í sýningum. Ég elska sko að vera ein í bíói. En nei, nei það var mjög gleðilegt að sjá allt þetta fólk í Bíó Paradís. Við Þula fengum okkur kók og popp og helltum strax heilu glasi af gosi niður á gólfið í sætaröðinni okkar. Þetta slímuga sæta gos sem rann um gólfið varð mjög einkennandi fyrir kvikmyndina. Þegar myndin var búin hafði gosið gufað upp en eftir var ósýnilegt klístur. Elisabeth Sparkle hin fimmtuga sykursæta stjarna í fitness og kvikmyndabransanum þar sem útlits- og æskudýrkun er allsráðandi, endar einmitt sem klístur á gólfi og hverfur að lokum endanlega. Framleiðandinn Harry sem minnir óneitanlega á Harry Weinstein skiptir þessari „gömlu konu“ út fyrir nýja og unga útgáfu. Í gegnum alla kvikmyndina hugsað...
Lesa meira

Bækur á meðan ég hverf

Mynd
Nú tók ég upp á því að skrásetja eitt og annað frá október 2023 þegar ég setti búslóðina í geymslu og fór á vetrarflakk. Þar á meðal skrásetti ég hvaða bækur ég væri að lesa og/eða hlusta á. Les allt í bland og margar bækur á sama tíma, kláraði þær ekki allar en samt flestar. Mjög lengi með sumar og eins og elding með aðrar, eins og gengur. Ein og ein er ég að lesa aftur, og jafnvel aftur og aftur. Samt frekar sjaldgæft. Er enn að lesa sumar.  Þetta færir mér einhverja undarlega ró, yfirsýn, landslag sem fer í gegnum mig. Tek upp kíkinn og sé bátinn færast framhjá og hverfa inn í mistrið. Mér finnst allt vera að hverfa, aðallega ég sjálf. Kassinn með jólaskrautinu er til dæmis horfinn. Jólakúlurnar frá ömmu og afa og nostalgían. Gufaði bara upp í flutningum og ákvað þar með að sinn tími væri liðinn. Með skrásetningar áráttu skil ég eftir mig spor. Lestrarspor. Bý til járnbrautarteina í gegnum tímann á meðan ég skrifa, hverf, skrifa, hverf, les, hverf, les, er horfin til allrar hami...
Lesa meira

Madrigal

Madrigal Ég erfði dimman skóg þangað sem ég fer sjaldan. En sá dagur kemur þegar dauðir og lifendur skipta um stað. Þá fer skógurinn á hreyfingu. Við erum ekki án vonar. Alvarlegustu glæpir upp- lýsast aldrei þrátt fyrir viðleitni margra lögreglumanna. Á sama hátt er einhvers staðar í lífi okkar mikill óupplýstur kærleikur. Ég erfði dimman skóg en í dag geng ég í öðrum skógi, og hann er bjartur. Allt sem lifir syngur, hlykkjast, iðar og skríður! Það er vor og loftið ákaflega sterkt. Ég hef próf úr háskóla gleymsk- unnar og er jafn tómhentur og skyrtan á þvottasnúrunni. Tomas Tranströmer
Lesa meira