nei ég veit ekki hvernig ég á að túlka draumfarir mínar
líklegast er best ég haldi mig fjarri þeim og leyfi þeim að vera draumum
þetta ár hófst einmitt á verulega óþægilegum draum
ég túlkaði hann sem svo að hann væri það sem ég væri að kveðja
stóð föst í sköflum og haglið barði mig
draumarnir núna loða við æskuheimilið mitt
gamla rúmið mitt
hvítu ljótu hillurnar
litla þrönga herbergið
dyrabjallan
og þú
allt í formalíni
orðlaus augun í lofttæmdum umbúðum
hvað segir jung um þetta?
þarf að spyrja mína kæru jungfróðu vinkonu
og önnur kær skrifaði:
Urolige drömme
Fjernt fra lykken ligger jeg paa en ö í havet og sover.
Taagerne stiger og flygter og vinden skifter,
jeg drömmer urolig drömme om krig og bakkanaler,
at min elskede staar paa et skib og ser
paa flyvende svaler og ingen længsel föler!
Der er noget tungt i hans indre som ikke kan bevæge sig,
han ser skibet glide ind i den modvillige fremtid,
den skarpe köl skære sig ind i den modstræbende skæbne,
vinger bærer ham ind i det land hvor alt
hvad han gör er forgæves,
i det tomme, örkelöse dages land langt borte fra skæbnen...
Edith Södergran, 1916
líklegast er best ég haldi mig fjarri þeim og leyfi þeim að vera draumum
þetta ár hófst einmitt á verulega óþægilegum draum
ég túlkaði hann sem svo að hann væri það sem ég væri að kveðja
stóð föst í sköflum og haglið barði mig
draumarnir núna loða við æskuheimilið mitt
gamla rúmið mitt
hvítu ljótu hillurnar
litla þrönga herbergið
dyrabjallan
og þú
allt í formalíni
orðlaus augun í lofttæmdum umbúðum
hvað segir jung um þetta?
þarf að spyrja mína kæru jungfróðu vinkonu
og önnur kær skrifaði:
Urolige drömme
Fjernt fra lykken ligger jeg paa en ö í havet og sover.
Taagerne stiger og flygter og vinden skifter,
jeg drömmer urolig drömme om krig og bakkanaler,
at min elskede staar paa et skib og ser
paa flyvende svaler og ingen længsel föler!
Der er noget tungt i hans indre som ikke kan bevæge sig,
han ser skibet glide ind i den modvillige fremtid,
den skarpe köl skære sig ind i den modstræbende skæbne,
vinger bærer ham ind i det land hvor alt
hvad han gör er forgæves,
i det tomme, örkelöse dages land langt borte fra skæbnen...
Edith Södergran, 1916
Ummæli