Það góða við að veikjast lítillega og leggjast í bælið í tvo daga er að þá tekst mér að lesa sem að ég geri orðið allt of lítið af síðan ég byrjaði að vinna á bókasafninu góða. Fáránleg þversögn þar en svona er þetta. Er búin með Meiri hamingju og alveg að verða búin með Veginn. Nokkuð ólíkar. Gott að lesa þær hönd í hönd. Heimsendir og uppkendir í bland við kapítaliska trú og svo aftur dauða sem allt drepur sér í lagi það sem býr hið innra. Hamingja og heimsendir - hvað þurfum við meira. Jú kannski fisk í soðið og fleiri drauma.
The Substance er meistaralega gerður hryllingur frá Coralie Fargeat sem er bæði leikstjóri og handritshöfundur. Ég var búin að hlakka til að sjá myndina og bjóst við að það yrðu fáir í bíó á mánudagskvöldi í leiðinlegu veðri og myndin búin að vera um nokkurt skeið í sýningum. Ég elska sko að vera ein í bíói. En nei, nei það var mjög gleðilegt að sjá allt þetta fólk í Bíó Paradís. Við Þula fengum okkur kók og popp og helltum strax heilu glasi af gosi niður á gólfið í sætaröðinni okkar. Þetta slímuga sæta gos sem rann um gólfið varð mjög einkennandi fyrir kvikmyndina. Þegar myndin var búin hafði gosið gufað upp en eftir var ósýnilegt klístur. Elisabeth Sparkle hin fimmtuga sykursæta stjarna í fitness og kvikmyndabransanum þar sem útlits- og æskudýrkun er allsráðandi, endar einmitt sem klístur á gólfi og hverfur að lokum endanlega. Framleiðandinn Harry sem minnir óneitanlega á Harry Weinstein skiptir þessari „gömlu konu“ út fyrir nýja og unga útgáfu. Í gegnum alla kvikmyndina hugsað...
Ummæli