Luce Irigary - ég er forvitin í hana. Hef ekkert lesið hana en langar að já hm...langar að finna þetta þarna JÁ. Veit ekki hvort ég finni það þar. Ég er villuráfandi í þessu öllu saman. Held ég þurfi að fara að vinna við að mála handriði. Svona gömul handriði í stórum hættulegum stigum. Hugsa kannski um Three faces of Eve á meðan ég horfi niður eftir tignarlegum stiganum. Kannski ég vinnist aðeins meir hér og hökti mér svo af stað heim á leið. Baki þar brauð og knúsist í stúlkum tveim. Bæ.
The Substance er meistaralega gerður hryllingur frá Coralie Fargeat sem er bæði leikstjóri og handritshöfundur. Ég var búin að hlakka til að sjá myndina og bjóst við að það yrðu fáir í bíó á mánudagskvöldi í leiðinlegu veðri og myndin búin að vera um nokkurt skeið í sýningum. Ég elska sko að vera ein í bíói. En nei, nei það var mjög gleðilegt að sjá allt þetta fólk í Bíó Paradís. Við Þula fengum okkur kók og popp og helltum strax heilu glasi af gosi niður á gólfið í sætaröðinni okkar. Þetta slímuga sæta gos sem rann um gólfið varð mjög einkennandi fyrir kvikmyndina. Þegar myndin var búin hafði gosið gufað upp en eftir var ósýnilegt klístur. Elisabeth Sparkle hin fimmtuga sykursæta stjarna í fitness og kvikmyndabransanum þar sem útlits- og æskudýrkun er allsráðandi, endar einmitt sem klístur á gólfi og hverfur að lokum endanlega. Framleiðandinn Harry sem minnir óneitanlega á Harry Weinstein skiptir þessari „gömlu konu“ út fyrir nýja og unga útgáfu. Í gegnum alla kvikmyndina hugsað...
Ummæli
nei þetta eru skemmtilegar pælingar, svona ..kyn..leg...ar