hef verið að hugsa um eina haiku eða hæku í dag eða kannski var það tanka upphaflega þessi sem ég er búin að hugsa um í dag sem ég hélt upp á sem unglingur og geri líklegast enn þar sem ég hugsa um hana einn dag en ég minnist þess að persóna í bók sylviu plath glerhjálmurinn hún segir að gott ljóð endist lengur en hundruð mannslífa. eða eitthvað á þá leið. en hækan sem var kannski aldrei hæka sagði að hárið mitt væri svo flókið á morgnana. ég var einu sinni með svo sítt og flókið hár. núna er ég ekki með sítt og flókið hár. aðrar flækjur teknar við af hárlufsunum. en ég er að vinna bót á flókanum í lífinu með því að láta hárið vaxa og vaxa og vaxa og þá má það vera eins flókið og það vill í staðinn fyrir öll hin flókabendu háræðandi hugsanir heimsins. þarna gengur stúlka með samfarahnakka og bitlausa bursta í poka. blessuð flækjan.
The Substance er meistaralega gerður hryllingur frá Coralie Fargeat sem er bæði leikstjóri og handritshöfundur. Ég var búin að hlakka til að sjá myndina og bjóst við að það yrðu fáir í bíó á mánudagskvöldi í leiðinlegu veðri og myndin búin að vera um nokkurt skeið í sýningum. Ég elska sko að vera ein í bíói. En nei, nei það var mjög gleðilegt að sjá allt þetta fólk í Bíó Paradís. Við Þula fengum okkur kók og popp og helltum strax heilu glasi af gosi niður á gólfið í sætaröðinni okkar. Þetta slímuga sæta gos sem rann um gólfið varð mjög einkennandi fyrir kvikmyndina. Þegar myndin var búin hafði gosið gufað upp en eftir var ósýnilegt klístur. Elisabeth Sparkle hin fimmtuga sykursæta stjarna í fitness og kvikmyndabransanum þar sem útlits- og æskudýrkun er allsráðandi, endar einmitt sem klístur á gólfi og hverfur að lokum endanlega. Framleiðandinn Harry sem minnir óneitanlega á Harry Weinstein skiptir þessari „gömlu konu“ út fyrir nýja og unga útgáfu. Í gegnum alla kvikmyndina hugsað...
Ummæli