maí er mánuðurinn minn. flottur mánuður og ég ætla að gera alveg ósköp margt í maí mínum. hætta að vinna. taka frí. byrja í nýrri vinnu. verða eldri. flytja. fyrst allt sorpudótið. síðan allt í kassa. þar á eftir inn í litla herbergið sem verður geymsla. ooooog svo er það víst að flytja rúmið og sjálfan sig og afleggjarana úr húsinu. já og svo var líka ýmislegt fleira sem maí mánuður bíður upp á. ég á alla vega marga tóma svarta ruslapoka núna sem fyllast brátt af fortíðarkólfum. sveimérþá ef ég verð ekki himinlifandi þegar mánuðurinn minn kveður og segir: takk fyrir mig.
The Substance er meistaralega gerður hryllingur frá Coralie Fargeat sem er bæði leikstjóri og handritshöfundur. Ég var búin að hlakka til að sjá myndina og bjóst við að það yrðu fáir í bíó á mánudagskvöldi í leiðinlegu veðri og myndin búin að vera um nokkurt skeið í sýningum. Ég elska sko að vera ein í bíói. En nei, nei það var mjög gleðilegt að sjá allt þetta fólk í Bíó Paradís. Við Þula fengum okkur kók og popp og helltum strax heilu glasi af gosi niður á gólfið í sætaröðinni okkar. Þetta slímuga sæta gos sem rann um gólfið varð mjög einkennandi fyrir kvikmyndina. Þegar myndin var búin hafði gosið gufað upp en eftir var ósýnilegt klístur. Elisabeth Sparkle hin fimmtuga sykursæta stjarna í fitness og kvikmyndabransanum þar sem útlits- og æskudýrkun er allsráðandi, endar einmitt sem klístur á gólfi og hverfur að lokum endanlega. Framleiðandinn Harry sem minnir óneitanlega á Harry Weinstein skiptir þessari „gömlu konu“ út fyrir nýja og unga útgáfu. Í gegnum alla kvikmyndina hugsað...
Ummæli