ég er að bíða eftir vorinu. ég er að bíða eftir þér. vil þú komir til mín með fögur fyrirheit. frem löngun í köldu biðskýli. hitarinn að gefa sig. gefa sig. er ég að gefa mig? ertu nokkuð að gefa þig elskan? ertu að gefast niður, upp, á ská? gef mér guð gef mér græna andagift og glitrandi töfraskóga með góðum úlfum sem góla fyrir mig heillandi næturljóð um flug frá bólgnum rörum, bólgnum hálsi, bólgnum líkama, verðbólgum og blásurum. þá hvæs ég og blæs hárinu þínu upp upp upp. lengra upp eftir elskan. elskan elskan elskan.
The Substance er meistaralega gerður hryllingur frá Coralie Fargeat sem er bæði leikstjóri og handritshöfundur. Ég var búin að hlakka til að sjá myndina og bjóst við að það yrðu fáir í bíó á mánudagskvöldi í leiðinlegu veðri og myndin búin að vera um nokkurt skeið í sýningum. Ég elska sko að vera ein í bíói. En nei, nei það var mjög gleðilegt að sjá allt þetta fólk í Bíó Paradís. Við Þula fengum okkur kók og popp og helltum strax heilu glasi af gosi niður á gólfið í sætaröðinni okkar. Þetta slímuga sæta gos sem rann um gólfið varð mjög einkennandi fyrir kvikmyndina. Þegar myndin var búin hafði gosið gufað upp en eftir var ósýnilegt klístur. Elisabeth Sparkle hin fimmtuga sykursæta stjarna í fitness og kvikmyndabransanum þar sem útlits- og æskudýrkun er allsráðandi, endar einmitt sem klístur á gólfi og hverfur að lokum endanlega. Framleiðandinn Harry sem minnir óneitanlega á Harry Weinstein skiptir þessari „gömlu konu“ út fyrir nýja og unga útgáfu. Í gegnum alla kvikmyndina hugsað...
Ummæli