ég er að reyna að byrja að skrifa eitthvað svona blogg aftur og finnst það heldur beyglað. verð þess vegna að reyna að rita úr mér beyglaðan rembing. jóga hjálpar mér alveg núna. þetta er ekkert tími fyrir fíublóm að athafna sig. þetta myrkur gleypir mig í sig og segir: sittu já sittu eða ég læt þig þrífa meiri þvott. huhhh...eins og það sé ekki þvottur hvort sem er að þrífa alla þessa daga. hvaða kaffidrykkjurugl er þetta annars seint á kvöldin. þykist stundum vera yfir óþverra hafin og þess vegna geti ég alveg svamlað í sollinum. að það bíti bara ekkert á heilagleikanum sem umlyki mig. nei búllllarri ég bara er stödd í stefnuleysinu og finn ekki hvar stefnumótið við sjálfan mig átti að eiga sér stað.
The Substance er meistaralega gerður hryllingur frá Coralie Fargeat sem er bæði leikstjóri og handritshöfundur. Ég var búin að hlakka til að sjá myndina og bjóst við að það yrðu fáir í bíó á mánudagskvöldi í leiðinlegu veðri og myndin búin að vera um nokkurt skeið í sýningum. Ég elska sko að vera ein í bíói. En nei, nei það var mjög gleðilegt að sjá allt þetta fólk í Bíó Paradís. Við Þula fengum okkur kók og popp og helltum strax heilu glasi af gosi niður á gólfið í sætaröðinni okkar. Þetta slímuga sæta gos sem rann um gólfið varð mjög einkennandi fyrir kvikmyndina. Þegar myndin var búin hafði gosið gufað upp en eftir var ósýnilegt klístur. Elisabeth Sparkle hin fimmtuga sykursæta stjarna í fitness og kvikmyndabransanum þar sem útlits- og æskudýrkun er allsráðandi, endar einmitt sem klístur á gólfi og hverfur að lokum endanlega. Framleiðandinn Harry sem minnir óneitanlega á Harry Weinstein skiptir þessari „gömlu konu“ út fyrir nýja og unga útgáfu. Í gegnum alla kvikmyndina hugsað...
Ummæli